Συν τοις άλλοις

Περιγραφή
37 Συνεντεύξεις του Οδυσσέα Ελύτη (1942-1992) και ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρεταννία” με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευση του Οδυσσέα Ελύτη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
“[…] αναρωτιέται κανείς: για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτε, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι “πραχτικοί άνθρωποι” -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν· είναι χαρακτηριστικό. Εκείνοι βλέπουν το τίποτε. Εμείς το παν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα ‘μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας – και της εποχής μας.”
Οδυσσέας Ελύτης
Περιέχονται οι συνεντεύξεις:
Εισαγωγικό σημείωμα
Οι συνεντεύξεις 1942-1992
– Φάνης Κλεάνθης, “Μπουκέτο”, 1942· “Αιολικά Γράμματα”, 1973: “Η λυρική δημιουργία είναι ένα απροσδιόριστο μαρτύριο”
– Τεύκρος Ανθίας, “Ο Ταχυδρόμος”. 1951: “Τα νέα ρεύματα στην ποίησή μας”
– Ανωνύμου, “Η Βραδυνή”, 1953: “Η τέχνη, η μόνη που απόμεινε να διασώσει την αφιλοκέρδεια”
– Ανωνύμου, “Ελεύθερος Λόγος”, 1953: “Τι έδωσε ο χρόνος που πέρασε;”
– Ρένος Ηρ. Αποστολίδης, “Ελευθερία”, 1958: “Τι φταίει για την κακοδαιμονία της ελληνικής ζωής;”
– Ανωνύμου, “Ο Ταχυδρόμος”, 1961: “Πώς γράφουν;”
– Ανωνύμου, “Εικόνες” 1961: “Οδυσσέας Ελύτης: ένας ποιητής δεμένος με τις ελληνικές θάλασσες και τους ρυθμούς της εποχής μας”
– Γιώργος Πηλιχός, “Ο Ταχυδρόμος”, 1961: “Ένας ποιητής ατενίζει την Αμερική”
– Ανωνύμου, “Το Βήμα”, 1965: “30 χρόνια Ελύτης”
– Ανδριάνα Φερεντίνου, “Ο έφηβος”, 1968: “Ιδανικό μου κοινό είναι οι νέοι”
– Λεωνίδας Ζενάκος, “Το Βήμα”, 1972: “Η επιστροφή του Οδυσσέα Ελύτη”
– Γιώργος Κ. Πηλιχός, “Τα Νέα”, 1973: “Όπου δεν ακούγεται αηδόνι, ακούγεται κοκτέιλ Μολότωφ”
– Ivar Ivask, “Books Abroad”, 1975: “Αναλογίες φωτός”
– Σούλα Αλεξανδροπούλου, “Η Καθημερινή”, 1975: “Οδυσσέας Ελύτης, ο Έλληνας “με ανοιχτά χαρτιά”
– Βασίλης Αλεξάκης, “Le Monde”, 1976: “Εκφράζομαι αποκλειστικά μέσω της νεοελληνικής πραγματικότητας”
– Γιώργος Κ. Πηλιχός, “Τα Νέα”, 1976: “Καινούργια βαρβαρότητα απειλεί να μας κουκουλώσει!”
– Σούλα Αλεξανδροπούλου, “Η Καθημερινή”, 1977: “Ο Οδυσσέας Ελύτης αρνήθηκε πρόσφατα να γίνει Ακαδημαϊκός”
– Τάκης Μενδράκος, “Επίκαιρα”, 1977: “Το υπερβατικό στοιχείο στον Παπαδιαμάντη”
– Ματθαίος Μουντές, “Γυναίκα”, 1977: “Σώζει η επιστροφή στις πηγές… Ο Ελύτης για τον Παπαδιαμάντη”
– Γιάννης Φλέσσας, “Το Βήμα της Κυριακής”, 1978: “Έχω δικαίωμα σαν Έλληνας ν’ ανησυχώ για την ταυτότητά μου”
– Μηνάς Νικηφοράκης, εφ. “Αλλαγή”, Ηράκλειο Κρήτης, 1979: “Ο Οδυσσέας Ελύτης μιλά για το Ηράκλειο”
– Olivier Germain-Thomas, “Le Monde”, 1979: “Βρήκα το δρόμο μου με το ελληνικό φως”
– Βάιος Παγκουρέλης, “Το Βήμα”, 1979: “Τα θεμέλιά μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους”
– Βεατρίκη Σπηλιάδη, “Η Καθημερινή”, 1979: “Όλα ήταν δύσκολα, χρειάστηκε πείσμα για να μη λυγίσω”
– Μαρία Δωρίτη, εφ. “Ο Φιλελεύθερος”, Λευκωσία, 1979: “Ελύτης: ο ποιητής της Ελλάδας”
– Γιώργος Πηλιχός, “Τα Νέα”, 1979: “Αν δεν μιλούσα ελληνικά, δεν θα είχα γίνει ποιητής”
– Victoria Fernandez, “Granada”, 1980: “Ένα Νόμπελ ανάμεσα στον πόλεμο, στην επανάσταση, στην ελευθερία και στη φύση”
– Κίτσα Μπόνζου, “Μεσημβρινή”, 1980: “Έναν χρόνο μετά το Νόμπελ”
– Αντώνης Φωστιέρης και Θανάσης Νιάρχος, “Η λέξη”, 1981: “Πλησιάζοντας κατά προσέγγιση το ιδανικό”
– Γιώργος Γεμενάκης, “Τα Νέα”, 1981: “Μετά την Αγγλία… πίσω στα χειρόγραφά μου”
– Γιώργος Πηλιχός, “Τα Νέα”, 1982: “Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας!”
– Δημήτρης Άναλις, “Reperes”, 1983: “Η υπέρβαση και η γεωμέτρηση”
– Αντώνης Φωστιέρης και Θανάσης Νιάρχος, “Η λέξη”, 1983: “Για μια Σαπφώ καινούργια”
– Νίκος Δήμου, “Το Βήμα”, 1985Το πραγματικό του όνομα είναι Οδυσσέας Αλεπουδέλης και γεννήθηκε το 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά η καταγωγή του ήταν από την Λέσβο. Το 1914 η οικογένεια Αλεπουδέλη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του ο νεαρός Οδυσσέας και στη συνέχεια άρχισε πανεπιστημιακές σπουδές στη Νομική Σχολή που τις εγκατέλειψε το 1936 για να υπηρετήσει τη θητεία του στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας. Στα γράμματα ο Ελύτης εμφανίστηκε το 1935, δημοσιεύοντας ποιήματά του στο περιοδικό “Τα Νέα Γράμματα” που συγκέντρωνε τους περισσότερους λογοτέχνες της ονομαζόμενης “Γενιάς του Τριάντα”. Η γνωριμία του τον ίδιο χρόνο με τον Ανδρέα Εμπειρίκο ενίσχυσε τις επαναστατικές υπερρεαλιστικές του απόψεις. Κατά την ιταλική επίθεση το 1940 κατά της Ελλάδας κατατάχτηκε στο στρατό και πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας. Στην κατεχόμενη Αθήνα έγραψε τον “Ήλιο τον πρώτο” και τα πρώτα σημαντικά πεζά του. Από το 1948 ως το 1951 πραγματοποίησε διάφορα ταξίδια στη δυτική Ευρώπη, με ορμητήριο το Παρίσι, όπου, μέσα στο εχθρικό γι’ αυτόν κλίμα της υπαρξιακής στράτευσης, στερεώθηκαν οι δικές του πεποιθήσεις, αυτές που διακυρύσσονται στο “Άξιον Εστί”. Το 1969 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου, ανάμεσα στο σύνθημα “η φαντασία στην εξουσία” που εξήγγειλε η επανάσταση του Μάη, και τη δυσφορία για την Απριλιανή δικτατορία στην Ελλάδα, έγραψε τα ποιήματα “Το φωτόδεντρο”, “Το μονόγραμμα”, “Ο ήλιος ο ηλιάτορας”, “Τα ρω του έρωτα”. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1971. Την περίοδο αυτή και ως την βράβευσή του το 1979 από τη Σουηδική Ακαδημία με το Βραβείο Νόμπελ, έγραψε πεζά κείμενα για το Θεόφιλο (“Ο ζωγράφος Θεόφιλος”, 1973), τον Παπαδιαμάντη (“Η μαγεία του Παπαδιαμάντη”, 1974), τον Εμπειρίκο (“Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο”, 1979) και το “σκηνικό ποίημα” “Η Μαρία Νεφέλη” (1978). Πριν και ύστερα από το διεθνές βραβείο, ανακηρύχτηκε διδάκτορας από διάφορα πανεπιστήμια, όπως της Θεσσαλονίκης (1975), του Παρισίου (Σορβόνη, 1980) και του Λονδίνου (1981). Άλλα έργα του: “Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας” (1945), “Καλοσύνη στις λυκοποριές” (1947), “Αλβανιάδα” (1962), “Ετεροθαλή” (1974), το “Σηματολόγιον” (1977), “Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας” (1982), το “Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου” (1984), μια σύνθεση-μετάφραση των σωζόμενων αποσπασμάτων της Σαπφώς με τίτλο “Σαπφώ, ανασύνθεση και απόδοση” (1984), “Αποκάλυψη του Ιωάννη” (1985), και “Ο μικρός ναυτίλος” (1985). Ποιήματα του μελοποιήθηκαν από τους Μ.Χατζιδάκη, Μ.Θεοδωράκη, Γ.Μαρκόπουλο, κ.ά.Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά, και σε άλλες γλώσσες. Πέθανε το 1996 σε ηλικία 85 ετών.

Συγγραφέας: Ελύτης Οδυσσέας 1911-1996, Κλεάνθης Φάνης Ν., Ανθίας Τεύκρος 1903-1968, Αποστολίδης Ρένος Η., Πηλιχός Γιώργος Κ., Φερεντίνου Ανδριάνα, Ζενάκος Λεωνίδας 1932-, Ivask Ivar, Αλεξανδροπούλου Σούλα, Μενδράκος Τάκης, Μουντές Ματθαίος Γ. 1935-, Φλέσσας Γιάννης, Νικηφοράκης Μηνάς, Germain – Thomas Olivier, Παγκουρέλης Βάιος
Επιμελητής: Καφάογλου Ηλίας
Εκδότης: Ύψιλον
Έτος έκδοσης: 2011
ISBN: 960-17-0297-0
Σελίδες: 343
Σχήμα: 24χ17
Κατηγορίες: Συγγραφείς, Έλληνες – Προσωπικές αφηγήσεις, Ελύτης, Οδυσσέας, 1911-1996, Συνεντεύξεις

Τιμή σε ιστοσελίδες: 19.58 €