Με λένε Σιμώνη και είμαι αλκοολική σε ανάρρωση

Περιγραφή
Σ’ αυτήν τη συνέχεια της ιστορίας μου που είναι πιο αισιόδοξη κι από αισιόδοξη επειδή γίνεται, είναι πράξη, είναι πράξεις, είναι βίωμα, θα μιλήσω με πολλά Δεν και Όχι Πια, Όχι Πλέον, μια και τελειώνοντας την προηγούμενη διήγησή μου ως τα μισά του 2001 σας είχα αφήσει με ένα “σχετικά ικανοποιημένη κι ευχαριστημένη”. Αυτό το “σχετικά” τελικά αποβαίνει η πυξίδα για τη διαδρομή ως την πληρότητα που βιώνω τώρα. Αυτά τα παρόντα Δεν, και Όχι Πια, Όχι Πλέον σημαίνουν άτι ήταν απόντα πριν. Πάρετε ελπίδα όσοι τη χρειάζεστε, όσοι εξαρτημένοι ταλαιπωρείστε μέσα στα δύσβατα και τα ακανθώδη της ανάρρωσης. Έχουν δίκιο εντέλει οι παλιοί: “σιγά – σιγά”, “μία μέρα τη φορά”,
κάνε πρώτα το πιο απαραίτητο, προσευχήσου γι αυτόν που του έχεις μνησικακία”, “δες ποιο δικά σου κομμάτι αγγίζει αυτός που σε θυμώνει” η ζωή αποδίδει! Ξέρω. Και ζούσα παλιά για δίκια και δικαιώματα, ενώ καταστρατηγούσα και πρόσβαλα ακόμη και τις έννοιες. Ό,τι κι αν μου χαρίζετε, δεν το ανταλάσσω με καμία ώρα από το παρόν μου όσο δύσκολο κι αν είναι, γιατί; Γιατί ο βίος μου γίνεται όλο και καλύτερος. Παραδόθηκα την πρώτη μέρα που συνειδητά δεν ήπια κι έτσι ακριβώς συνεχίζω να παραδίνομαι κάθε μέρα: “Και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού”.
Γεννήθηκε το 1948 οτην Αθήνα από γονείς Μικρασιάτες. Τελειώνοντας τη Μέση Εκπαίδευση, έχοντας μάθει Αγγλικά και Γαλλικά, έπινε λίγο παραπάνω από τις συντροφιές της και ζούσε ήδη μακριά από κάθε ρεαλισμό σε σχέση με τις δυνατότητες και τα ταλέντα της. Έτσι διάλεξε το μεγαλόπνοο στόχο να διδαχτεί σκηνοθεσία θεάτρου στη Βρετανία, στο Drama Centre του Λονδίνου, απ’ όπου και έφυγε με εύφημο μνεία. Συνάμα μελετούσε και Ιστορία της Τέχνης, ενώ είχε αρχίσει να πίνει καθημερινά και με μέτρο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα κι αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα, ότι δηλαδή οι γνώσεις και το πάθος της για το θέατρο ήταν στα αζήτητα, έπεσε με τα μούτρα στην πόση, στο ξόδεμα ατέλειωτων αρνητικών και κριτικών συζητήσεων που φούντωναν ψευδαισθησιακά τον εγωισμό της και την οδηγούσαν στην κατάπτωση.
Εντάχθηκε με ζήλο στην πολιτική, εργάστηκε ως κειμενογράφος-σεναριογράφος στη διαφήμιση, ως επιμελήτρια εκδόσεων, ως εκπαιδευτικός και διευθύντρια σπουδών αφού πια το αλκοόλ είχε μπει και στην τάξη -τα έκανε όλα καλά ώστε να προστατεύει το πιώμα της μην τυχόν και της λείψει η δουλειά, της προσάψουν κάτι ή μην τυχόν και δεν είχε χρήματα να αγοράσει ουσία. Στα δεκαεπτά αυτά χρόνια, έζησε την απόλυτη ξεφτίλα της μπεκρούς, παρασύροντας κι άλλους σ’ αυτή τη δίνη.
Εδώ και 21 χρόνια παραδέχτηκε ότι είναι αλκοολική, και παραμένει σε αποχή απ’ τη χρήση και σε ανάρρωση από τον αλκοολισμό, ξεμεθάει με το πρόγραμμα των Α.Α. παρόλο που είχε παρακολουθήσει διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας. Εδώ και 20 χρόνια, είναι αφιερωμένη στο πώς, εκτός από το να μένει η ίδια καθαρή, θα βοηθήσει κι άλλους που θέλουν να μείνουν νηφάλιοι. Αγωνίζεται “μία μέρα τη φορά”. Στα 54, όψιμη σύντροφος και νοικοκυρά, όψιμο στέλεχος επιχείρησης στα 56, όλα επιμένουν: καινούρια.
Το Μάρτιο του 2005 ίδρυσε τη Μ.Κ.Ο. Νηφάλιοι – Κίνηση Πολιτών για συμπαράσταση στον Αλκοολικό και στο Περιβάλλον του.

Συγγραφέας: Ξανθογιώργου Σιμώνη
Εκδότης: Ισόρροπον
Έτος έκδοσης: 2008
ISBN: 960-6666-95-6
Σελίδες: 255
Σχήμα: 24χ17
Κατηγορίες: Αλκοολισμός

Τιμή σε ιστοσελίδες: 13.54 €