Η ζωή του Δάντη

Περιγραφή
Ο Βοκκάκιος (1313-1375) μας είναι γνωστός ως ο συγγραφέας του “Δεκαήμερου”, αυτής της πλούσιας συναγωγής ερωτικών, κυρίως, ιστοριών, που ενέπνευσαν στον Τσώσερ τους Θρύλους του Καντέρμπουρι. Το βιβλίο του “Vita di Dante”, γραμμένο περί το 1348, μπορεί ανεπιφύλακτα να χαρακτηριστεί η πρώτη σύγχρονη λογοτεχνική βιογραφία. Φυσικά, είναι η πρώτη βιογραφία του Δάντη και η πηγή στην οποία βασίστηκαν οι μεταγενέστεροι βιογράφοι του, ταυτόχρονα όμως είναι η πιο ιδιάζουσα απ’ όσες θα ακολουθούσαν: ο Βοκκάκιος δεν επιχειρεί στη Vita του να αποτυπώσει ρεαλιστικά τη ζωή του Δάντη. Ως ποιητής ο ίδιος, συλλαμβάνει διαυγέστατα, έτσι που κανένας σύγχρονος βιογράφος δεν θα μπορούσε, τη μυθιστορηματική διάσταση της ζωής του Δάντη. Δεν αναζητεί, όπως θα έκανε στη θέση του ένας σύγχρονος βιογράφος, τον “πραγματικό” Δάντη στα συρτάρια ανικανοποίητων συζύγων, εγκαταλελειμμένων ερωμένων και παραμελημένων παιδιών. Αντίθετα, η αναζήτησή του επικεντρώνεται στο πιο φανερό μέρος, το έργο του Δάντη.
Το πόνημα του Βοκκάκιου υπενθυμίζει πως ό,τι κυρίως μας ενδιαφέρει, όταν προσεγγίζουμε έναν μεγάλο καλλιτέχνη, δεν είναι οι λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής, αλλά η πνευματική ουσία του έργου του. Η “Vita di Dante” δεν είναι απλώς το πρώτο από τα χιλιάδες βιβλία που γράφτηκαν για τον δημιουργό της “Θείας Κωμωδίας”, αλλά και ένα φιλολογικό κείμενο σπάνιας αξίας. Από τους πατέρες της ιταλικής λογοτεχνίας, πλάι στον Δάντη και τον Πετράρχη, ο Βοκκάκιος δεν δίστασε να θέσει το φιλολογικό του δαιμόνιο στην υπηρεσία του “μέγιστου”. Δεν είναι συχνή αυτή η γενναιοδωρία μεταξύ ομοτέχνων, φανερώνει μεγαλοθυμία και ευγένεια – κάτι που ακόμη και ο ζηλότυπος Πετράρχης, ο τρίτος της παρέας, στην περίφημη επιστολή του προς τον Βοκκάκιο, γραμμένη στο 1359, αισθάνεται την ανάγκη να το ομολογήσει. (Χάρης Βλαβιανός)
Ο Βοκάκιος είναι ο μεγαλύτερος παραμυθάς της Ιταλίας, αυτός που με τα έργα του άνοιξε νέους ορίζοντες για την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Θαύμασε και μιμήθηκε τον Δάντη, αφοσιώθηκε στον Πετράρχη με μια φιλία πιο δυνατή κι από το θάνατο, ύμνησε τη Φιαμέτα του σαν άλλη Βεατρίκη ή Λάουρα, μελέτησε την αρχαία και τη μεσαιωνική λογοτεχνία, στάθηκε πηγή έμπνευσης για τον Τσώσερ και τον Σαίξπηρ, έγραψε σπουδαία ποίηση και -κυρίως- τα πρώτα έντεχνα ιταλικά μυθιστορήματα.
Νόθος γιος του πλούσιου εμπόρου Boccaccio di Chellino από μια άγνωστη κοπέλα ταπεινής καταγωγής, γεννήθηκε ίσως στη Φλωρεντία το 1313. Ο πατέρας του τον αναγνώρισε και τον υιοθέτησε, και το 1327 τον πήρε μαζί του στη Νάπολη, όπου τον οδηγούσαν τα φιλόδοξα επαγγελματικά του σχέδια. Ο Βοκάκιος δεν άντεξε όμως ούτε τη μύηση στα μυστικά του εμπορίου, ούτε τις αναγκαστικές σπουδές στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο, και το 1334 άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα του έργα. Η μεγάλη οικονομική κρίση που ξέσπασε γύρω στο 1340 τον υποχρέωσε να επιστρέψει στη Φλωρεντία. Λίγο αργότερα, καθώς η επιδημία του Μαύρου Θανάτου ξεκλήριζε την πόλη, γνώρισε τον Πετράρχη (1350) και ολοκλήρωσε το αριστούργημά του, το “Δεκαήμερο”. Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του αφοσιωμένος στις ανθρωπιστικές του μελέτες και στο γράψιμο, ταξίδεψε πολλές φορές, παρακολουθώντας κυρίως τις μετακινήσεις του Πετράρχη, και έσβησε καταπονημένος από μακρόχρονη αρρώστια ένα χρόνο μετά το θάνατο του πολυαγαπημένου του φίλου και δασκάλου, το 1375.

Συγγραφέας: Boccaccio Giovanni
Μεταφραστής: Τσούγκος Σπύρος
Εκδότης: Νεφέλη
Έτος έκδοσης: 2004
ISBN: 960-211-728-1
Σελίδες: 127
Σχήμα: 21χ14
Κατηγορίες: Βιογραφίες, Συγγραφείς
Σειρές: Βιογραφίες

Τιμή σε ιστοσελίδες: 3.00 €