Η Αφροδίτη της Ανάφης

Περιγραφή
Η “δικιά” μου Αφροδίτη, ήταν μια… άλλη Αφροδίτη. Αλλιώτικη. Δεν ταίριαζε με τις προδιαγραφές. Δεν πήδηξε από τους βράχους από την αγωνία της για τον θάνατο του Άδωνη, δεν έγινε διάσημη για τις σχέσεις της με τους διάφορους ήρωες και τους Θεούς, δεν “βουτούσε” πίσω από τον βυθισμένο Ήλιο, για να τον συναντήσει το επόμενο πρωί με τη μορφή του Αυγερινού.
Η “δικιά” μου Αφροδίτη δεν γεννήθηκε στην Πάφο. Στην προπολεμική, προσφυγική Καισαριανή γεννήθηκε. Ορφανή γεννήθηκε και ύστερα από μεγάλη περιπέτεια.
Δεν έζησε στον Όλυμπο, με νέκταρ και αμβροσία. Σε διάφορα σπίτια, κυρίως όχι στο “δικό” της το σπίτι, σε σπίτια φτωχικά, σε δωμάτια υγρά και βρώμικα μεγάλωσε, χωρίς δικά της παιχνίδια και δικά της έπιπλα, σε ξένα σπίτια έζησε δουλεύοντας, μέχρι που κατάφερε να επιβιώσει.
Δεν παντρεύτηκε τον Ήφαιστο, τον ανάπηρο θεό της Φωτιάς. Δεν παντρεύτηκε κανέναν γιατί δεν ήθελε να την παντρευτεί κανείς, έτσι… αλλιώτικη που ήταν.
Δεν ερωτεύτηκε τον Άρη. Από έναν ανήθικο, μαυραγορίτη, κατοχικό κακομοίρη ξεπαρθενεύτηκε και από έναν αλητάμπουρα υπάλληλο μανάβικου ξεμυαλίστηκε. Που την άφησε έγκυο και μετά… την παράτησε για να παντρευτεί κάποια άλλη.
Δεν γέννησε τον Έρωτα. Την Ελένη γέννησε. Αλλιώτικη κι αυτή. Άρρωστη και δυστυχισμένη κοπέλα που δεν μπόρεσε, δεν καθοδηγήθηκε, δεν βοηθήθηκε όσο θα ‘πρεπε από κανέναν, ούτε από την ταλαίπωρη τη μάνα της που ό,τι μπορούσε έκανε, ώστε να “βρει” τόπο να πατήσει.
Δεν την βρήκαν άγαλμα άρτια σμιλεμένο στη Μήλο. Στο υπογειάκι της, στην οδό Ανάφης, λίγο πιο πάνω από την Πλατεία Κολιάτσου τη βρήκαν, παγωμένη… πεθαμένη. Εκεί όπου χρόνια ολόκληρα ανέβαινε κουτσαίνοντας την απότομη ανηφόρα με τα πόδια μέχρι να μπει στο “βασίλειό” της. Δεν θα μπορούσε να είναι η Αφροδίτη της Μήλου. Ήταν όμως σίγουρα η Αφροδίτη της Ανάφης.Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Τελείωσε το λύκειο στην Αμερική και τη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ξεναγός, μεταφραστής, καθηγητής Αγγλικών και μουσικός στα ελληνικά ροκ συγκροτήματα των δεκαετιών ’60 και ’70. Είναι γιος των ηθοποιών Λάμπρου Κωνσταντάρα και Γιούλης Γεωργοπούλου, έχει σύζυγό του τη Βίκυ, κόρη του την Παυλίνα και γιο του τον Λάμπρο. Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου από το 1969 σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση. Έγραψε την “Ιστορία της Φόρμουλα 1”, το πρώτο του βιβλίο, το 1970, μαζί με τον Παύλο Αλέπη, για τις εκδόσεις “Κάκτος”. Ξανάγραψε βιβλίο είκοσι εφτά χρόνια αργότερα. Έχει γράψει κινηματογραφική και θεατρική μουσική, τραγούδια, θεατρικά έργα, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια, ποιήματα, παραμύθια. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ιπεκτσί το 1993 για τη δουλειά του στην τηλεόραση. Ασχολήθηκε ενεργά με το όραμα της ανάληψης και διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, τόσο στη χαμένη προσπάθεια του 1989-90 για τη Χρυσή Ολυμπιάδα όσο και το 1996-97 για το Αθήνα 2004. Τον Οκτώβριο του 2002 εκλέχθηκε πρώτος σε σειρά ψήφων νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών και στη συνέχεια βουλευτής Α΄ Αθηνών.

Συγγραφέας: Κωνσταντάρας Δημήτρης Λ.
Εκδότης: Εμπειρία Εκδοτική
Έτος έκδοσης: 2013
ISBN: 960-417-378-2
Σελίδες: 288
Σχήμα: 21χ14
Κατηγορίες: Νεοελληνική πεζογραφία – Μυθιστόρημα

Τιμή σε ιστοσελίδες: 10.29 €