Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 1918-1956

Περιγραφή
Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν περιγράφει στο “Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ” τη διαδικασία γέννησης και γιγάντωσης που τεράστιου δικτύου στρατοπέδων εγκλεισμού στην πρώην Σοβιετική Ένωση και το καθεστώς του τρόμου που επιβλήθηκε σε αυτά, κατασπαράσσοντας εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως κατά τη διάρκεια της εξουσίας του Στάλιν (1923-1953). Γραμμένο από το 1958 ώς το 1967 υπό άκρα μυστικότητα, τον Δεκέμβριο του 1973 εκδόθηκε στο Παρίσι το πρώτο μέρος του έργου, αφού προηγουμένως η Κα-Γκε-Μπε είχε κατασχέσει στη Σοβιετική Ένωση ένα αντίγραφο του χειρογράφου. Από το 1974 ώς το 1978 κυκλοφόρησαν και οι τρεις τόμοι του έργου σε αγγλική μετάφραση. Το 1974 δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις Πάπυρος και η ελληνική μετάφραση του πρώτου τόμου (Μέρη Ι-ΙΙ, μετάφραση Κίρας Σίνου· επανακυκλοφόρησε από τον Πάπυρο σε νέα έκδοση το 2009). Μέχρι το 1990 το έργο παρέμενε απαγορευμένο στη Σοβιετική Ένωση.
Σήμερα οι Εκδόσεις Πάπυρος προσφέρουν στους Έλληνες αναγνώστες τον δεύτερο τόμο του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ (Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2, Μέρη ΙΙΙ-IV), σε μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη (η μετάφραση του έργου θα ολοκληρωθεί το 2014 με την κυκλοφορία του τρίτου τόμου).
Στο “Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2” (Μέρος ΙΙΙ: Στρατόπεδα εξόντωσης / εργασίας – Μέρος IV: Η ψυχή και το συρματόπλεγμα) ο Σολζενίτσιν εστιάζει στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, την καρδιά του Αρχιπελάγους. Παρακολουθούμε τη γέννησή τους, την εδραίωσή τους και την εξέλιξή τους σε ένα τεράστιο δίκτυο που “μόλυνε σαν καρκίνωμα” όλη τη σοβιετική επικράτεια. Σε αυτό το Αρχιπέλαγος γεννιέται ένα νέο “έθνος σκλάβων”, που αναπτύσσει τη δική του γλώσσα και τη δική του κουλτούρα: οι “ιθαγενείς” έχουν τα δικά τους έθιμα, τους δικούς τους κανόνες, τις δικές τους κάστες και ιεραρχίες· διαμορφώνεται έτσι ένα ιδιαίτερο (υπ)ανθρώπινο είδος, οι κρατούμενοι (ζεκ), που είναι το μοναδικό βιολογικό είδος που δεν αναπαράγεται βιολογικά, αλλά με τα διαδοχικά και επιταχυνόμενα κύματα συλλήψεων και εγκλεισμών.
Ο Σολζενίτσιν, που βίωσε στο πετσί του και ο ίδιος επί οκτώ χρόνια τον εγκλεισμό στο στρατόπεδο, καθηλώνει τον αναγνώστη περιγράφοντας τις συντεταγμένες και την ανθρωπογεωγραφία αυτού του αδιανόητου μα απόλυτα υπαρκτού κόσμου. Σκληρότητα, ειρωνεία, ωμότητα, λυρισμός, χιούμορ, αυτοϋπονόμευση, εμβάθυνση στον ψυχισμό, στα ιδεολογικά, κοινωνικά, ψυχολογικά κίνητρα που διαμορφώνουν τη στάση του ανθρώπου απέναντι στους άλλους και στον ίδιο του τον εαυτό: το “Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2” είναι μια δυσπρόσιτη κορυφή στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένα κλασικό έργο που παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο, ως ανατομία της σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στην κτηνώδη εξουσία.
ΥΓ: Τον Αύγουστο του 2013 έγινε γνωστό ότι οι στρατιωτικές αρχές του στρατοπέδου του Γκουαντάναμο δεν επέτρεψαν να παραδοθούν σε έναν βρετανικής καταγωγής κρατούμενο οι τόμοι του “Αρχιπελάγους Γκουλάγκ” που του είχαν στείλει οι δικηγόροι του. Και μόνο τούτο το “έλασσον” γεγονός μαρτυρεί τη δύναμη του έργου του Σολζενίτσιν.Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν γεννήθηκε στον Καύκασο στις 11 Δεκεμβρίου 1918, σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Ροστόφ και υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1945 όμως καταδικάστηκε σε φυλάκιση οκτώ ετών σε στρατόπεδο επειδή σε επιστολή που είχε στείλει σε ένα φίλο του αμφισβήτησε τις πολεμικές ικανότητες του Στάλιν. Αφέθηκε ελεύθερος το 1953, λίγους μήνες πριν από το θάνατο του Στάλιν και εξορίστηκε στην κεντρική Ασία, όπου άρχισε να γράφει. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Ριάζαν, 200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα και άρχισε να διδάσκει. Τον Νοέμβριο του 1962 του δόθηκε η άδεια να δημοσιεύσει στη λογοτεχνική επιθεώρηση “Νόβι Μιρ” το έργο του “Μια ημέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς”, που αφορούσε έναν κρατούμενο στα Γκούλαγκ. Παρ’ ότι είχε σπάσει το ταμπού, προκαλώντας σοκ στην ΕΣΣΔ με τις περιγραφές του, τα επόμενα έργα του, όπως “Ο πρώτος κύκλος” και το “Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ”, κυκλοφόρησαν μόνο σε παράνομες εκδόσεις ή στο εξωτερικό, όπου γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Το 1970 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όμως αρνήθηκε να μεταβεί στη Στοκχόλμη για να το παραλάβει φοβούμενος ότι το σοβιετικό καθεστώς δεν θα του επέτρεπε να επιστρέψει. Ωστόσο, το 1974 του αφαιρέθηκε η σοβιετική υπηκοότητα και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Έζησε διαδοχικά στη Γερμανία, στην Ελβετία και στις ΗΠΑ και επέστρεψε στη Ρωσία το 1994, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο του ρωσικού κράτους για τα “εξαιρετικά επιτεύγματά του στον ανθρωπιστικό τομέα” από τον τότε πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Πέθανε στις 3 Αυγούστου 2008 στο σπίτι του, στη Μόσχα, σε ηλικία 89 ετών.

Συγγραφέας: Solzhenitsyn Aleksandr Isayevich 1918-2008
Μεταφραστής: Τριανταφυλλίδης Δημήτρης Β.
Εκδότης: Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
Έτος έκδοσης: 2013
ISBN: 960-486-084-4
Σελίδες: 806
Τόμος: 2
Σχήμα: 21χ14
Κατηγορίες: Ρωσική πεζογραφία – Μυθιστόρημα
Σειρές: Σύγχρονοι Κλασικοί Συγγραφείς

Τιμή σε ιστοσελίδες: 15.87 €