Ένοικος

Περιγραφή

Πολλοί τους είχανε δει με τα μάτια τους τα ίδια, με τα ίδια τους τ’ αφτιά τους είχανε ακούσει. Πολλοί έχουν να πουν πολλά για δαύτους. Και πολλές. Ανοίγει η πόρτα, μπαίνει ο Οδυσσέας Γεωργίου. Συνήθως έφτανε πρώτος, σμπαράλια μέσα του από μια σχέση που είχε αρχίσει να σωριάζεται σε ερείπια, μια βομβαρδισμένη σχέση, μια Δουνκέρκη, μια Βαρσοβία φαιή και δίχως τούνελ. Ο Ένοικος ήταν το καταφύγιο του, το θάλπος. Έμπαινε ήδη πιωμένος και ύστερα από κάμποση δουλειά – δούλευε για να μη διαλυθεί, δούλευε για να μη διαλύσει κάναν άλλον, δούλευε για να διαλέγεται με την οδύνη και την τσαντίλα της διαλυμένης σχέσης. Σαν αποτυχημένο μυθιστόρημα είναι μια διαλυμένη σχέση, έλεγε ο Οδυσσέας Γεωργίου, κάθε που περνούσε του Ένοικου το κατώφλι και όδευε καρφί προς την μπάρα. Ο Βαγγέλης δεν τον ρωτούσε τι θα πιει. Ο Βαγγέλης ήξερε. Ο Βαγγέλης χαμογελούσε (το χαμόγελο του Βαγγέλη, το χαμόγελο της Μαριάννας Ελευθερίου, το χαμόγελο του Ευτύχιου Σκυλίτση / χαμόγελα ανθολογίας και τα τρία, ιδανικά, ηδύτατα, χαμόγελα). Ο Βαγγέλης ήξερε, ο Βαγγέλης χαμογελούσε, ο Βαγγέλης άνοιγε με κινήσεις μελωδικές το ιρλανδέζικο ουίσκυ, ο Βαγγέλης γέμιζε το μισό ποτήρι, ο Βαγγέλης το ακουμπούσε μπροστά στον Οδυσσέα, ο Βαγγέλης ακουμπούσε και ένα ποτήρι νερό δίπλα στο ποτήρι με το ιρλανδέζικο, ο Οδυσσέας έπινε την πρώτη γουλιά, η Μεταπολίτευση έσβηνε και δεν ήταν πια Στις Δεκαοχτώ Σοσιαλισμό, δεν ήταν πια Κατσιφάρας Κουτσόγιωργας Κατσαντώνης, κι ο ίδιος δεν ήταν πια βομβαρδισμένη Βαρσοβία, δεν ήταν πια απώλεια και συντριβή, δεν ήταν Μαύρο Τετράγωνο Σε Μαύρο Φόντο, όχι, κάτι αχνόφεγγε, κάτι λαμπύριζε, κάτι ήταν ξανά μαρμαρυγή και ανταύγεια.
Το μπαρ είναι το μοντέρνο τέμενος, έλεγε ο Καρούζος. Άλλοι μιλούσαν για ναό. Ο Ένοικος, θα πει είκοσι χρόνια αργότερα ο Οδυσσέας Γεωργίου, δεν είναι μπαρ, δεν είναι τέμενος, δεν είναι ναός – είναι κονάκι. Άλλες φορές έλεγε γιατάκι.
Σε λίγο θα άρχιζαν να έρχονται οι άλλοι. Ο Γεωργίου άναψε ένα άφιλτρο, αφού το χτύπησε και από τις δύο άκρες στο νύχι του αντίχειρα, και μετά το μύρισε περνώντας το σε slow motion από τη μύτη του. Στο κασετόφωνο, ο Βαγγέλης είχε βάλει το Whisper not.

Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1960. Είναι ποιητής, μεταφραστής και συγγραφέας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, άρχισε να γράφει σε έντυπα όπως το “Ιδεοδρόμιο” του Λεωνίδα Χρηστάκη και η “Χιονάτη” του Βαγγέλη Κοτρώνη, και να συνθέτει ποιήματα και πεζογραφήματα. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά όπως η “Οδός Πανός”, ο “Ήχος”, το “Κάππα”, η “Λέξη”, η “Πολιορκία”, και άλλα. Συνεργάστηκε για δέκα χρόνια με την εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” και το περιοδικό “Έψιλον”. Διατήρησε τη σελίδα του βιβλίου στην εφημερίδα “City-Press”. Ο τρόπος ζωής του τον οδήγησε στη συστηματική μελέτη των λεγόμενων “ιστορικών πρωτοποριών” (Φουτουρισμός, Dada, Υπερρεαλισμός), των Beat ποιητών και συγγραφέων, καθώς και του ρεύματος για την “υπέρβαση και την πραγμάτωση της Τέχνης” (Cobra, Λεττριστές, Καταστασιακοί). Καρπός αυτών των αναζητήσεών του είναι τα πολυσυζητημένα του βιβλία για τον William S. Burroughs, για την Internationale Situationniste, για τον Guy Debord, για τον Μάη του ’68. Ίδρυσε και διηύθυνε την επιθεώρηση “Propaganda”, όπου δημοσιεύτηκαν κρίσιμα κείμενα για την πολιτική και την κουλτούρα των καιρών μας. Έχει εργαστεί στο ελληνικό ραδιόφωνο, και συγκεκριμένα στο Δεύτερο Πρόγραμμα, στην ΕΡΑ4, στον Εν Λευκώ, στο Κόκκινο 105,5, και στο Κανάλι 1 Πειραιάς 90,4. Σήμερα διευθύνει τη σειρά “Αιφνίδια Ντοκιμαντέρ” στις εκδόσεις Γαβριηλίδης και το λογοτεχνικό περιοδικό/εγχείρημα “ΚΟΡΕΚΤ”, μαζί με τον ποιητή Θάνο Σταθόπουλο, στις εκδόσεις Νεφέλη. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών και της Εταιρείας Συγγραφέων.
Εργογραφία:
Ι. Ποίηση
– “Σκοτεινά τοπία” (Ερατώ, 1986)
– “Εκδρομή στο παρελθόν” (Ερατώ, 1990)
– “Έγγραφος ίλιγγος” (Άρκτος, 1993).
– “Paris, Παρίσι” (Κέδρος, 2003)
– “La Vie est Belle, et Facile” (Ερατώ, 2004)
– “Ω!” (Οξύ, 2007)
– “Hotel Hegel” (Αρμός, 2012)
– “Η λεγεώνα των φίλων” (Περισπωμένη, 2012)
ΙΙ. Πεζογραφία
– “Κόκκινες νύχτες” (Ερατώ, 1985)
– “Η λογική των γεγονότων” (Οξύ, 1996)
– “Βιβλίο συμβάντων και αναφορών” (Ερατώ, 1996)
– “Η μουσική των γεγονότων” (Ερατώ, 1998)
– “Au Revoir” (Νεφέλη, 1999)
– “Harmolypi’s Blues” (Μεταίχμιο, 2003)
– “Η φυλή των Happy Few” (Ηλέκτρα, 2006)
– “Διασυρμός” (Εστία, 2012)
– “Η Μεγάλη Παρασκευή των Ρασοευχήδων” (Γαβριηλίδης, 2013)
– “Ουζομαυσωλείον Καπετάν Μιχάλης” (Γαβριηλίδης, 2013)
– “Δώδεκα φυσιογνωμίες” (μαζί με την Ελεάννα Μαρτίνου, Γαβριηλίδης, 2013).
ΙΙΙ. Μελέτες
– “Βορειοδυτικό πέρασμα” (Ελεύθερος Τύπος, 1992 και Οξύ, 2001)
– “Προλογίζοντας Έναν Αιώνα (Οξύ, 1995)
– “William S. Burroughs” (Οξύ, 2001)
– “Πολύ αργά για ήρωες” (Κέδρος, 2001)
– “Μάης του ’68: Η περιπέτεια” (Ερατώ, 2001)
– “Guy Debord” (Printa, 2001)
– “Μάης ’68/Το Λεύκωμα” (Οξύ, 2008)
– “Ζενερίκ” (Λογείον, 2011)
ΙV. Συνεργασίες
– “Η Έρημη Γη” (με τον Ηλία Λάγιο και τον Νάσο Βαγενά, Ερατώ, 1996)
– “Robert Fischer: Μια αυτοδίδακτη μεγαλοφυΐα” (με τον Ηλία Κουρκουνάκη, Διόπτρα, 2004)
– “Jose Raul Capablanca: Διαισθητικό ταλέντο” (με τον Ηλία Κουρκουνάκη, Διόπτρα, 2005)
– “Ελεύθερη πτήση/Ελεύθερη πτώση” (με την Ελεάννα Μαρτίνου, και τους Βάσο Γεώργα, Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο, Anthony Reynolds, Οξύ, 2010)

Συγγραφέας: Μπαμπασάκης Γιώργος-Ίκαρος
Εκδότης: Γαβριηλίδης
Έτος έκδοσης: 2014
ISBN: 960-576-140-0
Σελίδες: 168
Σχήμα: 22×15
Κατηγορίες: Νεοελληνική λογοτεχνία – Ερμηνεία και κριτική, Προσωπικές αφηγήσεις – Μαρτυρίες, Συγγραφείς

Τιμή σε ιστοσελίδες: 11.03 €